In het dagelijkse leven houd ik mij bezig met het maken van kunst en muziek. Daarnaast doe ik regelmatig vrijwilligerswerk en wanneer ik kan, maak ik trips naar interessante steden, bezienswaardigheden en mensen.
Ik ben slechtziend, hetgeen mij er nooit van heeft weerhouden de dingen te doen die ik wil en mijn nieuwsgierigheid naar nieuwe dingen de ruimte te geven.
Vanuit mijn optiek ben ik geïnteresseerd in de veiligheid en mobiliteit van Blinden en Slechtzienden. Omdat ik slecht zie gebruik ik ook een blindenstok zodat verkeersdeelnemers rekening met mij kunnen houden, ik zie immers niet alles. Tot voor kort werkte de stok prima.
Waarom en hoe ik begon mijn Witte Stok te pimpen
Totdat ik op een donkere regenachtige avond werd aangereden door een automobilist die mij écht niet gezien had. Ik ben er redelijk goed vanaf gekomen, ik kan nog lopen. Maar ik had nooit gedacht dat die aanrijding zoveel impact op mij zou hebben en aan de andere kant kon ik ook niet weten dat deze gebeurtenis een nieuw begin van een grote verbetering zou initiëren voor Blinden en Slechtzienden!
Door de aanrijding was ik een groot deel van mijn bewegingsvrijheid kwijt, en dat (en de pijn) maakte mij depressief. Ik herkende de klachten en begon interessante bezigheden in fijn gezelschap op te zoeken. Depressieve mensen isoleren zich, en dat versterkt de depressie. Dat moeten wij niet hebben.
Debby Strikes back!
Het FabLab van de Waag, aan de Nieuwmarkt in Amsterdam, zit vol mensen, die allemaal het beste met de mensheid voorhebben. Goed Gezelschap dus, prima antidepressivum.
Ik had mij ingeschreven voor Prototyping Health bij de Waag in Amsterdam. In 8 avonden zouden wij in groepjes oplossingen bedenken en beginnen te maken (prototyping) voor gezondheid gerelateerde problemen (health). Ik sloot mij aan bij een groepje dat een “agenda met wekker” voor een oudere man met niet aangeboren hersenletsel wilde maken. Uiteindelijk hebben wij een prototype van een wearable gemaakt.
Na de eerste fijne avond strompelde ik terug naar huis en bedacht dat ook ik een probleem had. Door energietekort had ik dat niet van tevoren bedacht. Buiten bedacht ik dat ik het risico om aangereden te worden drastisch zou kunnen verlagen door mijzelf zichtbaarder te maken voor “de anderen”. Ja, als ik nou met een verlichte witte stok zou lopen zouden zij mij van ver zien, ook in de mist en regen. Híer kreeg ik weer energie van!
